به نام خدا
درآغاز زندگی بشر که خردمندی راآغاز نمود تنها فلسفه بود که ازان نام برده می شد. هنوز دانشی شناخته شده نبود .همه علوم در فلسغه اندرون بود. ولذا آنرا مادر علوم می نامیدند چرا که بمرور با انشعاب هر علمی فرزندی از مادر جدا می شد . بمرور آن قدر فرزندان زائیده شدند تا مادر دیگر امکان زایش نداشت وآنگاه از فلسفه تنها هستی یا وجود ماند وهستی شناسی تنها بازمانده آن فلسفه دیرین است .
وجود یا هستی عام ترین مفهوم گیتی است وپایه همه علوم واین بار همه علوم موجود نیاز بمادر خود دارند وتا موقعیت خودرا در هستی شناسی مشخص نکنند ابترند. حتی خداشناسی ومعرفت شناسی بی آشنائی با هستی شناسی ابتر است
هر علمی موضوعی دارد و مشخص ومحدود اما موضوع هستی شناسی نا محدود است
در این دانش وجود وانواع واقسام آن بررسی می شود اعم از مادی مجرد ماهوی واعتباری مستقل یا وابسته و....
امروزه کسی نمیتواند از هستی شناسی بگریزد .ممکن است هیچ تخصصی نداشته باشد اما هستی شناسی تخصص نیست بلکه زندگی وهستی است وما همه موجودید